GBP #3 Operatie

Het was zover, de datum 19-2-2015 kwam steeds dichterbij. Het pre-dieet, wat ik startte op 9-2, gaf al aan dat het steeds dichter en dichterbij kwam. Natuurlijk heb ik me nog even tegoed gedaan in een all-you-can-eatrestaurant met lieve vriendinnetjes. 

Maar goed, de operatie. Om half 9 moest ik binnen zijn in het ziekenhuis. 's Nachts had ik amper geslapen door de spanning. Dus vroeg wakker. Nog even gauw in bad, dat kan hierna 3 weken niet meer! Iedereen een knuffel geven en hop in de auto naar het ziekenhuis. Samen met vriendlief ga ik naar binnen voor de spannendste dag uit m'n leven. Uiteindelijk krijg je nog wat uitleg, worden er nog wat waarden opgemeten (bloeddruk bijvoorbeeld, ik denk niet dat dat apparaat ooit mijn beste vriend gaat worden) en mijn gewicht gewogen. Dankzij het pre-dieet ben ik al 3 kilo kwijt. Daarna maar naar de kamer om te wachten. Flink lang wachten. Geloof me, vanaf half 9 tot kwart over 10 duurt ineens een lange tijd. Het leuke wel is, je mag een operatieschort aan. Sjiek jurkje hoor! Met sexy witte steunkousen eronder. Ik heb m'n outfit voor carnaval volgend jaar al!
Oh, en niet vergeten! Het slaaptabletje wat ik kreeg voor de operatie. 

De operatie zelf. 

Ik had een narcose, dus van de operatie zelf heb ik niks meegekregen. Godzijdank. Wel kan ik enigszins vertellen wat er precies gebeurd is. Ze hebben van mijn grote maag een kleine maag gemaakt. Mijn oude maag zit dus nog in mijn lichaam, maar het eten wordt nu op een iets andere manier in mijn lichaam verwerkt. Ook hebben ze m'n darm omgelegd. Een heftige operatie, met de nodige pijn naderhand. Tenminste, bij mij. Naar wat ik heb gehoord heb, heb ik aardig wat pijnmedicatie gehad. 

Dit plaatje geeft kort weer wat er gebeurd in je buik tijdens de operatie.
Na de operatie mag je naar de uitslaapkamer, maar niet voordat je van het ene bed in het andere bed gestapt bent. Daar kan ik me niks meer van herinneren. Ik herinner me nog vrij weinig trouwens. Ik herinner me vlagen van de operatiekamer, de uitslaapkamer en de terugkeer op de kamer waar ik 2 nachten zou blijven. Ik blijf het vreemd vinden, want vanaf dat ik het me kan herinneren had ik mijn "normale" kleding weer aan. 

De eerste anderhalve dag kreeg ik weinig tot geen water. Behalve toen de chirurg zei dat het mocht. Ik was heel misselijk, dat kon komen door de narcose of oud bloed. Een beetje water spoelde het door.

Na 2 dagen ziekenhuis mocht ik eindelijk weer naar huis! Fijn in m'n eigen bed herstellen!